Read more: http://techdesktop.blogspot.com/2007/08/manual-cual-es-el-feed-de-mi-blog.html#ixzz2OPda9Tcp

10 de outubro de 2015

Medra a opinión de que foi o medo aos soviéticos, máis que á bomba atómica, o que forzou a rendición de Xapón



Slodoban Lekic
Traducido do inglés por Aqueloutras


Mentres os Estados Unidos lanzaban as súas bombas atómicas sobre Hiroshima e Nagasaki en agosto de 1945, 1.600.000 soldados soviéticos encetaban un ataque sorpresa contra o exército xaponés que ocupaba o leste de Asia. Aos poucos días, o exército que o emperador Hirohito tiña nesas costas, formado por un millón de soldados, colapsou. 

Foi un cambio transcendental na batalla do Pacífico da Segunda Guerra Mundial, aínda que eclipsado en boa parte nos libros de historia polas bombas atómicas guindadas sobre Hiroshima e Nagasaki nesa mesma semana hai agora 65 anos. Mais nos últimos anos algúns historiadores argumentan que a acción soviética foi tan eficaz como as bombas soviéticas, ou posibelmente máis, en lograr a fin da guerra.


Un recente traballo dun profesor da Universidade de California, Santa Bárbara, axuda a reforzar esta opinión, argumentando que o medo á invasión soviética convenceu os xaponeses a se renderen aos estadounidenses, coidando que estes os tratarían máis xenerosamente que os soviéticos.

As forzas xaponesas no nordeste asiático tiveran un primeiro enfrontamento cos rusos en 1939, cando os primeiros tentaron invadir Mongolia. A súa esmagadora derrota na Batalla de Khalkhin Gol obrigou a Toquio a asinar un pacto de neutralidade para manter a URSS fóra da guerra do Pacífico.

No seu lugar, Toquio centrouse nas forzas estadounidenses, británicas e holandesas, conducindo esta dinámica ao ataque sobre Pearl Harbor o 7 de decembro de 1941.

Mais após a rendición alemá o 8 de maio de 1945, e tras as derrotas en Filipinas, Okinawa e Iwo Jima, Xapón petou na porta de Moscova para mediar a fin da guerra do Pacífico.

Porén, o líder soviético Iosif Stalin xa prometera a Washington e Londres que atacaría Xapón nos tres meses posteriores á derrota alemá. A desbotar a súplica de Toquio, mobilizou máis de un millón de soldados na fronteira de Manchuria.

A Operación Tormenta de Agosto principiou o 9 de agosto de 1945, como o lanzamento da bomba sobre Nagasaki, e acabaría coa vida de 84.000 xaponeses e 12.000 soldados soviéticos en dúas semanas de loita. As forzas soviéticas acabaron a só 30 millas da principal illa do norte do Xapón, Hokkaido.

«A entrada soviética na guerra xogou un papel moito maior que as bombas atómicas na rendición xaponesa, xa que rachou con calquera esperanza xaponesa de pór fin á guerra coa mediación de Moscova», afirma Tsuyoshi Hasegawa, en cuxo recente traballo Racing the Enemy estuda a fin da guerra do Pacífico a botar man de arquivos soviéticos recentemente desclasificados así como documentos estadounidenses e xaponeses.

«O Emperador e os partidarios da paz (dentro do Goberno) buliron para remataren a guerra agardando que os americanos tratarían con máis xenerosidade a Xapón que os soviéticos», di nunha entrevista Hasegawa, profesor de orixe xaponesa da Universidade de California.

A despeito do número de mortos no bombardeos atómicos – 140.000 en Hiroshima e 80.000 en Nagasaki - , o Cuartel Xeneral Imperial coidou posíbel frear unha invasión aliada de conservar o control de Manchuria e Corea, que provían Xapón cos recursos necesarios para a guerra, segundo afirman Hasegawa e Terry Charman, historiador da Segunda Guerra Mundial no Imperial War Museum de Londres.

«O ataque soviético trocou todo isto», comenta Charman. «Toquio entendeu que xa non tiñan ningunha esperanza e, neste sentido, a Operación Tormenta de Agosto pesou máis na rendición xaponesa que as bombas atómicas.»

Nos EUA, os bombardeos aínda se ven como un último recurso contra un inimigo decidido a loitar até a morte. O presidente Harry Truman e os líderes militares estadounidense pensaban que unha invasión custaría centos de miles de vidas americanas.

O impacto da invasión soviética déixase sentir nas verbas do Primeiro Ministro xaponés, Kantaro Suzuki, a defender a rendición perante o seu Gabinete. O libro de Hasegawa recolle a cita: «De perdermos esta oportunidade hoxe, a Unión Soviética conquistará non só Manchuria, Corea e Sakhalin, senón tamén Hokkaido. Temos de rematar a guerra mentres poidamos pactar cos Estados Unidos.»

O Día da Vitória sobre Xapón, o día en que este cesou na súa loita, foi o 15 de agosto (14 nos EUA), e a rendición formal de Xapón o 2 de setembro.

Nenhum comentário:

Postar um comentário